Til mi kjære datter
som eg har lurt trill rundt i så mange år. No er det på tide å fortelle sannheten.
Du har spurt meg mange gonger. Og eg har nekta, om og om igjen. «Er det du som er Julenissen?!»
Du har virkelig lurt på dette, og eg har hatt lyst å fortelle deg sannheten. No er tida inne. Eg har tenkt grundig og lenge på korleis eg skulle bryte den fantastiske magien som finnast med julenissen, sleden, gavene og korleis den runde, gode Julenissen kjem seg ned pipa på nattestid.
Svaret er nei. Eg er ikkje Julenissen. Det finnast ikkje 1 Julenisse.
Eg er den som har drukke av melka og spist av pepperkakene du la fram før du la deg lille julafta. Eg er den som las og tok vare på breva du skreiv til Julenissen. Eg er den som handla og pakka inn gaven som låg under juletreet, og det var eg som skreiv «Frå Julenissen». På same måte som min mamma gjorde dette for meg, og slik som hennar mor gjorde det for ho. Og ja, pappa hjelper til og.